In de tijd van de feestdagen was het voor ons toch een beetje raar om in warm Curaçao te zijn. In grote lijnen is zowel kerst als Oud & Nieuw gelijk aan zoals wij het in Nederland vieren, maar een beetje moeilijk is het wel voor ons om bij temperaturen van rond de 30 gr. in kerstsfeer te komen. Liggend onder een palmboom met “Last Christmas” van Wham op de achtergrond past voor ons toch niet echt bij elkaar… 🙂
Kerst in Curacao
Zoals gezegd kwamen we niet echt in de kerstsfeer dit jaar. In en om het huis hadden we geen enkele kerstversiering (dat gaan we niet voor één keer gebruiken aanschaffen), en kadootjes hebben we ook maar niet gedaan. We kunnen tenslotte niet zo heel veel extra mee terug nemen in onze koffers.
Ook al deden wij niets aan kerst, in Curaçao is het verder niet ongemerkt voorbij gegaan. Men is er hier dol op om de huizen van binnen en buiten te versieren met kerstverlichting, bij voorkeur allerlei gekleurde lampjes. Er worden ’s avonds her en der giatas georganiseerd: kleine zanggroepjes die vanuit een tuin of bij een snek (lokale snackbar/buurtkroeg) kerstliederen zingen.
De meeste restaurants hebben tijdens eerste en tweede kerstdag een speciaal kerstmenu waar je van tevoren voor moet reserveren. Wij zijn tweede kerstdag naar Brakkeput Mei Mei gegaan, o.a. vanwege de mooie speeltuin in de tuin van dit landhuis. Was gezellig en lekker, aanrader!
De week van Max
Hadden we eerder al een ‘week van Stijn’ gehad, de week rond kerst kun je wel de ‘week van Max’ noemen, of met de week van Oud & Nieuw erbij wel de ‘weken van Max’.
Het begon op school met een leuk kerstdiner, en de volgende ochtend voerde de klas van Max een kerst-voordrachtje. Max was supertrots dat hij rendier mocht zijn, ook al had hij er verder geen tekst bij. Best leuk om al die kids toch wel wat nerveus te zien voor een toneelstukje van een paar minuten met vrijwel geen tekst (de juf las het verhaal voor).
Dolfijn Meet & Greet
Op de zondag voor kerst mocht Max afzwemmen voor zijn B-diploma. Dit ging wat anders en relaxter dan het afzwemmen voor z’n A-diploma: Zaten we toen met zo’n 200 ouders, opa’s en oma’s opgepropt in een te warm zwembad te kijken naar iets van 60 kids, nu zaten we heerlijk op een niet al te druk strand te kijken naar vijf kids die in zee hun ‘kunstjes’ deden.
Max werd tijdens het afzwemmen nog een paar keer gecorrigeerd door juf Jennefer (die ook examinator was), maar uiteindelijk toch met vlag & wimpel geslaagd. Max helemaal trots met zijn “B in de zee”! 🙂
Als kadootje voor z’n B-diploma mocht Max op eerste kerstdag in het Sea Aquarium een Dolphin Encounter doen: Langs de kant staan in een dolfijnenbad, en dan een soort van spelen en knuffelen met een dolfijn. Max kreeg dolfijn Pasku (= Papiaments voor ‘kerst’) toegewezen, die toevallig die dag jarig was. Max vond het erg leuk, maar toch ook wel een beetje eng. Miranda kon hem wel een beetje geruststellen in het water, dus uiteindelijk werd er wel gezellig geknuffeld met Pasku en gaven ze elkaar een kusje. Het ‘spetter-spelletje’ dat Max en Pasku deden vond Max het allerleukste. Daarna deed Pasku nog een paar kunstjes en werd er nog wat info gegeven. Wist je bijvoorbeeld dat een dolfijn niet drinkt (lust geen zout water), maar vocht opneemt van de vissen die hij eet?
Na afloop kwam hij met een big smile terug, dus het was geslaagd.
Spartacus Familiedag
Op de zondag na kerst was de Spartacus Familiedag georganiseerd. Spartacus, de basketbal-vereniging van Miranda, had een gezellige dag geregeld zoals wij die zouden verwachten op een typisch Curacaose manier: In park Rust & Burgh werd er een relaxt potje honkbal gespeeld, en als je daar niet aan mee wilde doen kon je lekker in de schaduw van een paar bomen een potje domino spelen terwijl de jongens in de bomen klommen. Muziekje op de achtergrond, drankje erbij en ondertussen de BBQ aan. Van tevoren wisten we niet echt wat we er van konden verwachten (met één Heren-team, één Juniorenteam en één dames-team met vooral jonge dames zijn er weinig leden met kids), maar het was erg leuk om mee te maken. Ook nog even in de speeltuin geweest van de S.O.V. Asiento, de Shell Ontspannings Vereniging vanuit de tijd dat Shell hier nog de eigenaar was van de ISLA raffinaderij (tot 1985). Leuk speeltuintje, maar verder vooral toch vergane glorie wat niet echt meer goed lijkt te worden bijgehouden (maar nog wel in gebruik).
Christoffelpark
Vanwege de kerstvakantie van Max en Miranda hebben we wat meer mogelijkheden voor een uitstapje, en dus zijn we eindelijk eens een rondje Westpunt gaan doen. Als je Curaçao niet zo heel goed kent: Het eiland is ongeveer 60 km van oost naar west, en Willemstad ligt vrijwel helemaal in het oosten. Buiten Willemstad gaat er één weg naar het westen (hoe toepasselijk ‘de Weg naar Westpunt’ geheten), die halverwege een splitsing krijgt dat je via de zuidkust of via de noordkust een rondje kunt rijden. We kozen voor het rondje “tegen de klok in”, waardoor we ’s morgens het Christoffelpark konden bezoeken, om dan na de lunch naar één van de baaitjes aan de zuidkust te gaan. Het Christoffelpark is een beschermd bergachtig natuurgebied, en vanwege de kids besloten we het rondje met de auto te doen. Een mooie rit van anderhalf uur, met af en toe vrij steile heuveltjes die we op of af moesten. Vooral genieten van veel groen (onverwacht voor zo’n warm eiland met rotsbodem), en het uitzicht. Vanaf het ene punt keek je uit over de noordkust, even verder kon je de zuidelijke kustlijn in de verte zien liggen. Ergens de komende maanden willen we ook nog de Christoffelberg beklimmen (375 mtr. omhoog), maar dat zagen we nu niet zitten met de drie kids. Na de Bergroute hebben we ook nog de Zeeroute gedaan, een rit van een uurtje over het vlakke terrein aan de kust waarbij je ook grotten kunt bekijken.
Toen vlug door naar een strandje om af te koelen (ook eind december nog rond de 30 gr.!), en we kozen Playa Kalki. Playa Kalki is een jaar terug nog verkozen tot één van de 10 mooiste strandjes ter wereld. Het was mooi, maar we vonden het nou ook weer niet zo bijzonder. Of raken we wat verwend met al die witte zandstrandjes met wuivende palmbomen? 😉
Oud & Nieuw in Curacao
Na kerst gaat hier gelijk het vizier op Oud & Nieuw. Vanaf 27 dec. kun je ook gelijk al vuurwerk kopen. De richtlijnen voor vuurwerk zijn hier wat soepeler dan in Nederland. De knallen mogen allemaal wat harder, en waar in Nederland de verkooppunten bijna vuurbestendige bunkers moeten zijn met beperkte voorraad in de winkel, gebeurt dat hier gewoon vanuit een grote zeecontainer die compleet is volgestouwd met vuurwerk in alle soorten en maten. In de zijkant een stuk open gelast als ingang, en verkopen maar. Je ziet dergelijke containers echt bijna om de 500 meter staan deze dagen, en dat zal ook niet zomaar zijn: Het schijnt dat Curacao na de China het meeste vuurwerk per hoofd van de bevolking afschiet. Men is hier vooral ook dol op de pagara’s, vuurwerkshows met enorme harde knallen. Je ziet hier heel veel van die grote rollen met harde klappers, en er was zelfs een rol van 2km (!!) lang. Wij zijn ook bij een vuurwerkshow gaan kijken. Erg mooi (maar niet spectaculair), alleen jammer dat we ruim twee uur moesten wachten voordat het begon.
Nadat wij ook wat vuurwerk hadden gekocht, kon Max over niets anders meer praten, denken en dromen dan vuurwerk… 🙂
Oliebollen en feestjes
Ook in Curaçao is de oliebol een must met Oud & Nieuw. Hadden we ze eerst bij de Hollandsche Bakker gehaald (moet wel goed zijn met zo’n naam, toch?), maar die belandden al snel in de afvalbak. Op 31 dec. dan maar vers gehaald en ook al moesten we er bijna een uur voor in de rij staan, deze waren prima!
De strandtenten hebben allemaal hun besloten feestje. Niets voor ons, maar als je van de Nederlandstalige artiesten houdt, moet je zeker een keer hierheen met Oud & Nieuw: Geer & Goor, Jeroen vd Boom, Jan Smit, Xander, Glennis Grace: ze waren allemaal hier en hadden allemaal hun schnabbels.
Spaanse Water
Om het nieuwe jaar lekker fris te beginnen wilde we het water op. De Unox Nieuwjaarsduik (ja, ook hier met de bekende oranje ijsmuts en een kopje snert) lieten we maar aan ons voorbij gaan, en we kozen er voor om met een rubber motorbootje het Spaanse Water op te gaan. Was erg leuk, maar door de flinke wind zat de golfslag ons soms wat tegen, en kwamen we uiteindelijk weer kletsnat terug. Wel erg mooi om zo’n tochtje te varen, o.a. om allerlei mooie paleisjes aan het water te bewonderen.
En voor je het doorhebt is zo de kerstvakantie weer voorbij. Maandag gaat Max weer naar school en Miranda ook weer gewoon aan het werk. En ondertussen is het 2014 geworden en hebben we nog maar vier maanden te gaan hier in Curaçao…
